به نام خدا ✍️✍️
« عشق پرواز »
هر موجودی رشد و مسیر تکامل را در درون
خود دارد.
از این میان انسان با توکل بر خدا مسیر رشد
و تکاملش را خودش باید انتخاب کند.
پروانه را می بینید، رنج ها صبوری کرده
تا به این شکل زیبا در آمده است.
از ابتدا ظاهرش به این جذابی و رنگارنگی
نبوده است.

به شکل کِرمی چندش آور به قول بعضی ها
بوده است.
چرخه زندگی پروانه را مرور می کنیم.
در فصل بهار و تابستان، جفت گیری دارد.
مرحله اول پروانه بالغ روی برگ تخم گذاری
می کند.

در مرحله دوم تخم به لارو یا کِرم تبدیل
می شود. در این مرحله لارو یا کِرمینه
مقدار زیادی برگ می خورد تا خود را
برای مرحله بعدی آماده کند.

سومین مرحله شفیره شدن هست. کِرم
تاری به دور خود می تند و مدتی در آن
بدون هیچ غذایی زندگی می کند.

مرحله چهارم که آخرین مرحله است،
وقت شکفتن و بالغ شدن است.
شفیره دارای بال می شود و از پیله بیرون
می آید.

یاد داستان کوتاهی افتادم که ننوشته، تمام
نکنم.
فردی شفیره ای می بیند. صبرش کم است
و تحمل تبدیل کرم به پروانه را ندارد. به خیال
خودش به او کمک می کند که زودتر صاحب
بال شود. ندانسته پروانه را فلج می کند.
چرا که اساس خلقت او بر این استوار است
که خودش فعالیت چرخه اش را می داند.
حکایت خیلی از ما آدم هاست که با ندونم
کاری هامون، می خوایم کمک کنیم اما تیشه
به ریشه اصلش می زنیم.

هر موجودی باید خود رنج خویش را صبوری
کند، من و تو فقط می توانیم آگاهی به او
بدهیم آن هم اگر تقاضا کرده باشد وگرنه هیچ
کمکی نکرده و او را از اصلش دور کرده ایم.
۱۴۰۲/۳/۱۹