به نام خدا ✍️✍️
« سکوت، سکوت، سکوت »
صدا می‌آید اما نمی‌شنوی، دیدنی‌ها هستند
اما نمی‌بینی. کلام بیان می‌شود اما تو مُهر
به لَبَت زده‌اند. سکوت هیچ است و همه چیز
در سکوت. سکوت خلأیی آگاهانه بین من و
بیرونم هست. س: سلامت، ک: کمک، و:
وادار، ت: تنها بودن.
سکوت مرا وامی‌دارد از ناگفته‌ها بگویم.
نگفته‌هایی که نیاز است و
تا حال در پس پرده نهفته‌بود. سکوت ظاهرش
هیچ ندارد اما درونش سرشار از معناست.
یک وقت‌هایی ظاهرش آراسته نیست، در‌هم
و برهم است، اما درونش را بشکافی، چشم
نواز است. تاریکی و ظلمت برای بیشتر آدم‌ها
ترسناک است چرا که نور درون تاریکی را
نمی‌توانند، ببینند.
ورودی‌های ذهن و دل‌شان
به روی نور بسته هست. درون هر تاریکی،
نور هست و روزنه‌ای دارد. کافی‌ست که نگرش
و جهت خود را نسبت به تاریکی تغییر دهیم.
به نور درون تاریکی امید داشته‌باشیم همانند
زمانی که شب می‌خوابیم و اطمینان داریم و
مطمئنیم هر طور هست با هر سختی، سپیده
خود را از عمق تاریک‌ترین لحظه شب بیرون
می‌کشد و سر می‌زند.
فواید سکوت در درونِ
خود سکوت نهفته است. وقتی در سکوت هستی
بیشتر و آگاهانه‌تر به خودت توجه و بر
توانمندی‌هایت تمرکز داری. آگاه می‌شوی که
نقاط ضعف و قدرت تو کجاست؟ چی زمانی از
روز انرژی بهتری برای شروع عادت‌ها داری؟
سکوت، فکر و خُلق منفی را که در ذهنت جا‌خوش
کرده‌اند خارج می‌کند. سکوت، تجربه آرامش
به تو هدیه می‌دهد که هیچ جای دنیا نمی‌توان
یافت. برای دست‌یابی به سکوت هر فردی باید راه
خودش را بیابد. آرام‌سازی، انواع تنفس‌ها، شروع
عادت‌های کوچک و… ماندن در سکوت به رشد و
توسعه فردی که همانا خودسازی و تداوم در موارد
ذکر شده، هست نیاز دارد.
وقتی سکوت را آموختی
دیگر مشکلات تو را رنج نمی‌دهند، بلکه معنا و
مفهوم آن درد را بیرون می‌کشی و آرامش برایت
حاصل می‌شود. آیا تمام شب به‌دنبال صبح می‌گردی
یا با طیب خاطر چشم بر هم می‌گذاری و مطمئنی
صبح از راه می‌رسد و نوید دهنده است.
وقتی افکار
منفی باشد، مثل دود بالا می‌رود و آسمان دل را تیره
و تار می‌کند. ظاهرن سکوت تنها و خالی هست اما
سرشار از شادی‌ست و حقیقت وجودی ما را در خود
دارد. سکوت ابزاری‌ست در درون تو و فقط خود تو
می‌توانی با شناخت نسبت به آن، از وجودش بهره‌مند
شوی.
تنها شدن با تنها بودن فرق دارد. یک وقتی‌ست
دوروبرت از آدم‌ها خالی می‌شود که این تنها شدن
است. زمانی هست که تو در درون جمعی اما دلت
با آن‌ها نیست، در افکار خودت سِیر می‌کنی. در این
حالت که تنها بودن هست، وتو در عین شلوغی، در
سکوت بسر می‌بری، حافظ ذهن خودت هستی که
به هر طرف هرز نرود.
۱۴۰۲/۷/۲۶
آخرین دیدگاه‌ها