به نام خدا ✍️✍️

« شادی »
شادی یک حس درونی و عمیق است.
انسان هایی که واقعن شاد هستند، در
اکنون زندگی می کنند.
گذشته فقط برای عبرت گرفتن و فرصت
جدید هست.
آدم های شاد مثل کسانی هستند که در
کشتی نشسته اند.
کشتی به واسطه جزر و مد دریا، بالا و
پایین می رود.
زمانی طوفان، گاهی آفتاب و لحظاتی
ابر نمایان می شوند.
انسان شاد می داند که بعد از هر طوفانی،
آرامش هست.
بعد از هر ابری، باران رحمت باریدن دارد.
انسان مجموعه ای از خوشی ها و
نا خوشی ها، ملایمات و نا ملایمات هست.
مهم، نگرش و مدیریت او بعد از این
جریانات هست.
جزر و مد های زندگی می آیند تا ما را از
خواب غفلت بیدار کنند و بسازند نه اینکه
عقب بنشانند.

انسان های شاد:
✅ خوش بین و مثبت نگر هستند.
✅ هدف و برنامه ریزی دارند.
✅ سطح توقعاتشان در محدوده توانشان
است.
✅ زندگی را واقعی می بینند نه غیر واقعی.
✅ نا خوشی ها در درونشان سُکنا نمی گزیند.
✅ از چیز های کوچک و کم، حظ وافری
می برند.
✅ عدم موفقیت، برایشان کسب تجربه و
فرصت جدید هست.
✅ در شادی و غم بیش از حد نمی مانند،
تعادل را حفظ می کنند.
✅ به همه لحظات زندگی لبخند می زنند.
✅ زندگی را اکنون می خواهند، ذخیره
فردا ندارند.
✅ خیرشان به دیگران می رسد.

انسان شاد تا نزدیک پرتگاه می رود، اما
با عطر گل خوشبوی کنار دره، امید وار
می شود.
در نهایت انسان شاد واقعی از:
استرس، اضطراب، خشم، افسردگی
در امان هست.
مهم ترین مهم، دوست داشتن خودشان است.
خدایا شکرت ۱۴۰۲/۱/۲۹