به نام خدا ✍️✍️
فصل اول ✅
قسمت 2️⃣
همه احساسات ما خوب هستند.
منتها همه آن ها باید به جا کار بردی
شوند.
مدیریت هر یک از آن ها مهارت
می طلبد.
ترس پاسبان امنیت است، اما وقتی
می خواهیم تغییر کنیم تا رشدی حاصل
شود، باید پا روی ترس خود بگذاریم.
خشم، نمی گذارد از انسان سوء
استفاده شود.
غم تولید لطافت و مهربانی می کند.
مهربانی، همدلی می آورد.
همدلی، شَفِقَت را سبب می شود.
شفقت قوی ترین غریزه و بزرگترین
فضیلت ماست.
شفقت جزء احساسات مثبت ماست.
شفقت حاصل اندوه مشترک است.
غم هسته وجودی ماست.
واکنش به غم دیگران:
در تنفس، گوارش غذا، تولید مثل،
مراقبت از فرزندان، میل به پاداش
گرفتن و بهره بردن از لذت های زندگی
نهفته است.
محبت در بطن هستی قرار دارد.
غم یعنی محبت و مادر غم، شفقت
است.
یادمان باشد هر چه روی ذهن خود
بیشتر کار کنیم، هوشمند تر و هوشیار تر
می شویم و این قابلیت همدلی ما را
افزایش می دهد.
ارتباط بین مادر و فرزند، حس شفقت را
بیشتر برای ما روشن می کند.
مادر بی وقفه و بدون توقع، به فرزندش
رسیدگی می کند.
حتی مادری که هوشیار است، گریه های
فرزندش را تشخیص می دهد که مثلن
گریه اش برای غذا هست یا دل درد.
ادامه دارد…..