به نام خدا ✍🏻
در میانه درد باید طلای آن را بیرون کشید.
وقتی در میان درد هستی در واقع درون
تاریکی بسر می‌بری،
که شعله‌های آتش زبانه می‌کشد.
درد همان طلای ناخالصی‌ست که باید
خالص شود و نابش از درون شعله بیرون
بیاید.
درد باید در درون آتش و حرارت صبر و
شکیبا ذوب شود.
طلای ناب همانی‌ست که تو آدم دیگری
شده‌ای.
آخرین دیدگاه‌ها