به نام خدا ✍️

عادت واژه عجیبی است.
معنای دوسویه دارد. عادتِ خودت را عادت بدهی به انجام مثبت‌ها و عادت بدهی به انجام ندادن منفی‌ها.
هر دو عادت است یکی به دادن و دیگری به ندادن.
به طبیعت هم بنگریم در می‌یابیم که تا می‌رویم به فصل بهار عادت کنیم، از شکوفه‌های عطر آگین و هوای دلپذیرش نفسی تازه کنیم، باد آتشین مرداد به مُخِمان می‌خورد و قلبمان آتش می‌گیرد. از سایه سار درختان پربرگ لذت کافی و وافی نبرده‌ایم که بادها و باران‌های تند پاییزی شروع شده ما را از زیر درختان بلند کرده و به جای سر پوشیده هدایت می‌کند.
تازه می‌رویم به آذر عادت کنیم که ما را به کنار گرمابخش بخاری راهنما می‌شود.
درختان نیاز به استراحت، پاکسازی و سکوت دارند.
در برنامه‌ریزی و نظم کائنات، دلتنگی، آفتاب، سبزی، تنوع رنگ‌ها، برف، باران و سرما و گرما معنای خاص خودش را دارد.
به وقتش بپذیر و زمانی که باید دل بکنی، از ریشه بکن.
تو انسانی از موجودات درس بگیر.
همه از درون، رسالت خویش را جویا شوید.
خدایا شکرگزار همه لحظه‌هایم هستم.
خدایا شکرت.
سه‌شنبه نیمه شب 18 رمضان، 28 اسفند 1403