به نام خدا ✍️
تنهایی، دنیایی است.
نه، تنهایی عالمی‌ست.
تنهایی، گنجی‌ست.
گنجی‌ست پنهان.
تا خود را به او ندهی هیچ کسب نکنی.
تنهایی، حائل نیست که بین خود و دیگران بچینی و عَلَم کنی.
تنهایی، وقفه‌ای است که بین خود و عالم ماده قائل می‌شوی. به دور از همه روزمرگی‌ها، تنش‌ها، هیجانات، فراز و نشیب‌ها.

تنهایی، دژ امنی‌ست که تو آرامش را حس می‌کنی.
در میان شعله آتش هواها آرام می‌گیری و انتخاب درست داری.
در میانِ آتشی اما آتش بر تو برداً و سلاماً می‌شود.