به نام خدا ✍️
« الهام »
الهام، بخش کم و وسیعی از قلب ما را در بر گرفته است.
از آن جهت کم که به راحتی قابل دسترسی و از آن سمت وسیع که کلِ دامنه وجودی ما را در بر می‌گیرد.
الهام یک تشخیص ساده اُلوهیّت در وجودمان است.
قلبی که فقط خدا در آن وجود دارد عشق در آن موج می‌زند و قدرت مشیت الهی بر آن حاکم است.
فرد در آن، بی‌توقع می‌دهد، می‌بخشد و می‌پذیرد.
نور الهی همواره بر سراسر وجودش و تک‌تک سلول‌هایش افشانی می‌کند.
زمانی که الهام بر تو حاکم شد محرک خوب و درستی در احساس، رفتار و کلام تو به شمار می‌آید.
الهام ندای درونی‌ست که اگر فقط خدا در قلبت جای داشته باشد آن الهام خدایی‌ست.
سازنده و بارور کننده.
حتماً برای همه ما اتفاق افتاده که راهی یا خواسته‌ای به ما الهام شده اما برای ما ناشناس است. وقتی الهام ما خدایی‌ست و با عالَم بالا در ارتباط، به مسیرمان ادامه می‌دهیم چون مطمئنیم برای رشد و به کمال رسیدنمان موثر است.
وقتی در حیطه الهام قرار می‌گیریم در واقع از سَراب و مردابِ مادّیت به اقیانوس و آبشارِ معنویت قدم گذاشته‌ایم.
آن‌گاه که دلی خدایی شود و الهام به آن وارد، از روحش کمک گرفته. ولی وقتی شیطان به آن پا می‌گذارد از نفس خویش دستور رسیده.
👌 بزرگی می‌گفت: عشق ❤ را در حضور نفرت بیافرینیم.
در دل‌های آکنده از نفرت بذر مهربانی را تقویت کنیم.