به نام خدا ✍🏻✍🏻
از کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود/
به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم /
من نکردم خلق تا سودی کنم/
لیک بر بندگان جودی کنم/
ابتدای مطلبم این سوال مطرح می‌شود
که آیا خداوند از خلق انسان سودی عایدش
می‌شود؟
اگر اینطور باشد نشان دهنده نقص
در فاعل که همان خدا هست می‌باشد.
این معنا در مورد فاعل‌های بالقوه و مخلوقات
صادق است و در مورد خدا کاربردی ندارد.
حال باید توانمندی‌ها و بالقوه‌های انسان را
بشناسیم تا در راه رسیدن به رشد و کمال
یاری شویم.
عده‌ای کمال انسان را در مادیات و بعضی در
معنویات می‌بینند. ما تا خودمان را درست
نشناسیم نمی‌توانیم بذری که خدا در نهاد
ما کاشته را به فعلیت برسانیم.
سرچشمه خلقت انسان عشق بود.
🌅عشق که آغازیدن هر حرکتی است.
انسان بی‌نهایت طلب است و هستی هم
به سوی بی‌نهایت در حرکت.
این بی‌نهایت جز بر پایه عشق استوار نیست.
🌅 عشق هست که انسان دست به اکتشافات و
اختراعات می‌زند.
🌅 عشق هست که به انسان انگیزه می‌دهد و
به حرکت وا می‌دارد.
برای وصال به بی‌نهایت ( خدا  )  هر رنجی را
باید بپذیریم. خدا می‌خواهد انسانی را که خلق
کرده همه صفات خودش را در او متجلی کند.
🌅 عشقِ مطلق و بی‌قید و شرط خداست.
خدا انسان را آفرید و همهٔ موهبت خدایی
شدن را در او نهاد. در صورت تسلیم بودن امرِ
خدا، خودش همهٔ راه‌های رشد و کمال را در
خدمت انسان قرار داده و ما حق انتخاب داریم.
او انسان را آفرید، خالق ماست و هم او بهتر می‌داند
که قابلیت‌های ما چیست.
یک معلم ورزش نهایت سعیش را می‌کند که
شاگردش همه فنون ورزشی را بیآموزد.
این دانش آموز است که انتخاب می‌کند
کدام راه را برود.
هدف خدا از خلقت انسان شبیه شدن ما به
خودش است. هر گاه دچار سردرگمی شدیم
برای این است که منشأ اصلی کمالات خویش
را نشناخته‌ایم و در جایی که جایش نیست
جستجو می‌کنیم.
در تاریکی قدم برمی‌داریم و مسیر برایمان
روشن نیست.
تا مانند الله صاحب همه کمالات نشویم
در آرامش نخواهیم بود چرا که استعدادها
در درونمان نهفته است و دست نخورده.
در نتیجه شکوفایی رخ نخواهد داد.
همه مسئولیت‌هایی که داریم باید ابزاری باشد
که ما را در جهت نِیل به اهدافی بزرگتر سوق بدهد.
هدف ما انسان بودن و انسان ماندن است.
تا زندگیی را که خالق و معشوق حقیقی‌مان
برایمان متصور شده‌است در دنیای شاد و آرام
و سرشار از عشق و خوشبختی تجربه کنیم و
سعادت دنیوی و اُخروی از آنِ ما شود.
یک مادر نهایت تلاشش را کرده، بستر رشد برای
فرزند فراهم آورده، راه‌های موفقیت جلوی
فرزندش می‌گذارد به امید پیشرفت کودکش.
ما تنها موجودی در خلقت هستیم که به خدا
شبیه‌تریم و خداوند نهایت تلاشش را کرده که
موجودیت درون و بیرون ما را به منصه ظهور
برساند.
مراقب باشیم در این راه زرق و برق دنیای
اطراف در ما گیر نکند و ما را درگیر خود
نسازد که اگر چنین شود دنیا و عقبا را باخته‌ایم.

http://t.me/afsanesabeghi