به نام خدا ✍🏻✍🏻
« خودشناسی »
ابتدا از ظاهر واژه متوجه می‌شویم که خودشناسی یعنی خود را بشناسیم. ببینیم خود از چه چیزهایی تشکیل شده‌است. انسان ظاهری دارد و باطنی. ظاهرش همین هست که هست اما یک وقت‌هایی ممکن است همانی که نشان می‌دهد نباشد و این به مهارت بالایی نیاز دارد و دیگر درون انسان است که بسیار پیچاپیچ است. خودشناسی یعنی پلی بین درون و بیرون بنا کرده، که هرگاه رفتاری، احساسی و کلامی خواست از ما ظهور کند با هم هماهنگ باشد. پیش آمده که درون انسان پر از خشم منفی باشد و ظاهرش را به مصالحی که دارد آرام نشان دهد و یا برعکس درونش آرام باشد ولی به جهت مسائلی آن روی خود را بروز دهد. انسانی که با درون خویش هماهنگ نیست نمی‌تواند ارتباط درستی، ابتدا با خود و بعد با دیگران بگیرد. باید ابتدا بین خود و خویش، بین خود و دیگران، بین خود و جهان پیرامون
آگاهانه پل بزنیم تا به وقتش از روی آن عبور کنیم.
اینجاست که با خدا و آنچه در هستی آفریده، هماهنگ شده‌ایم. رنج‌ها را طولانی نکرده، تهدیدها را به فرصت تبدیل کرده، از ناملایمات پله‌ای برای رشد خویش خلق می‌کنیم.
آخرین دیدگاه‌ها