گفت‌وشنود

به نام خدا ✍🏻✍🏻
مذاکره، گفت‌و‌گویی است که منافع دو طرف وسط است. مناظره، گفت‌وگویی‌ست که هر کسی به نفع خودش بحث دارد. مناظره یک طرفه است هر کسی بر برتری خویش صحبت می‌کند. مدیریت کلام در گفت‌وگو بسیار مهم است. از صبح که چشم باز می‌کنیم در گفت‌وگو با خود قرار می‌گیریم تا اولین نفری که با آن روبرو می‌شویم و در طی شبانه روز و تا آخر شب که دوباره به خود برمی‌گردیم. ما مدام در حال گفت‌وگو هستیم. ما گفت‌وگو را شاید خوب بلد باشیم و بعضی مهارتش را کسب کرده باشند اما در گفت‌وشنود دچار تزلزل هستیم. هنوز کمتر فردی پیدا می‌شود که گوش بسپارد به صحبت کسی. یکی از مهارت‌های ارتباطی گوش دادن فعال است یعنی درست شنیدن. اکثر ما در گفت‌وشنود می‌خواهیم حرفمان را بزنیم یا حرفی نداریم و تسلیم حرف طرف مقابل می‌شویم. این ارتباط سالمی برقرار نمی‌کند. مهارت خوب شنیدن خیلی سخت است که من در بحث با شما اولین کلمات و جملات را می‌گیرم و دیگر در ذهن خود منتظر می‌مانم تا حرف شما تمام شود و من حرفم را به کرسی بنشانم. اینجا تعاملی صورت نمی‌گیرد، همدلی ایجاد نمی‌شود، احساس تنهایی بیشتر می‌شود. چرا که همراهی صورت نگرفته. نداشتن مهارت گفت‌وشنود به ضرر همه ماست چه آنکه فکر می‌کند برنده هست، چه فردی که احساس بازندگی دارد. در گفت‌وشنود دو طرف مقابل باید به یک میزان از هم بهره ببرند. هم خوب بگویند و هم خوب‌تر بشنوند. در گفت‌وگو با ذهنِ هم ارتباط داریم ولی در گفت‌وشنود از طریق دل ارتباط برقرار می‌کنیم.
شاعر عرفی خوب گفته:
بگذشت عمر و گفت‌وشنود با تو را نداد
ای بی‌نصیب گوشم و ای بی‌نوا لبم

 

به اشتراک بگذارید
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *