به نام خدا ✍️✍️
همیشه نشسته‌ایم که همه چیز آماده باشد.
یک وقت‌هایی حتی به خودمان اجازه یا
فرصت نمی‌دهیم بدنبال چیزی بگردیم،
تحقیق کنیم، بعد آگاهی، تکرار و تمرین
داشته باشیم. یک مثلی هست که میگویند
قد بلند داشتن آدم را بسکتبالیست نمی‌کند.
خواهی نخواهی باید فاکتورهایی را داشته
باشی و مهم هستند و باید به آن توجه کنی.
صرف منطقی بودن شما رو منطق‌دان نمی‌کند.
صرف سواد داشتن باسوادتان نمی‌کند.
صرف اینکه فقط چیزی را یاد بگیرم ارزش
آنچنانی به من نمی‌افزاید.
همه این‌ها زمانی با ارزش است که به روزمرگی
خودم دعوتشان کنم. به داستان زندگی خودم
بیاورمشان. همه چیز دو طرفه است. صرف اینکه
بنشینم و فقط انتقاد کنم مرا نقاد نمی‌کند باید
ابتدا خودم انتقاد پذیر باشم. یک عده فقط دنبال
این هستند که مدرک جمع کنند برای خودشان و
این تمامی ندارد. نَفْسِ ما سیر نمی‌شود.
مدرک خیاطی، مدرک آشپزی، مدرک جوشکاری،
مدرک مکانیکی، خیلی خیلی به کار نمیاد تا زمانی
که همه این‌ها را بیاوری داخل زندگیَت.
حالا که آگاهی پیدا کردی، حالا که فهمیدی و
دانشش را پیدا کردی دعوتش کنی به زندگی.
و تا زمانی که تمرین و تکرار نکنی نمی‌توانی
به آنچه که می‌خواهی برسی.
وقتی کاری را که یاد گرفتی در صدد این
برمی‌آیی که به اشتراک بگذاری با دیگران
و یا انتقال بدهی، هم زکات دانسته‌هایت را
پرداخت کرده‌ای و هم اینکه به خودت بیشتر
اضافه می‌شود.
مهم‌تر از همه اینکه اعتماد به نفست تقویت
می‌شود.
آخرین دیدگاه‌ها