به نام خدا ✍🏻✍🏻
بعضی واژه‌ها برهنه هستند. واژه‌هایی
که بی‌شیله پیله به قلم و بعد به روی
صفحه آرام می‌گیرند، عموماً راستگو بوده
و واضح کنار همنوعشان می‌نشینند.

قداست خاصی به جمله و متن می‌دهند.
شاید تعدادشان کم باشد اما جمله را جهت‌دار
می‌کنند. باورپذیری بیشتری به انسان می‌دهند.
انتخاب راه را راحت می‌دارند. ممکن است
در ابتدا جذابیتی نداشته باشند اما تمرکز بر
آنها ایشان را معنادار می‌کند.

من واژه‌های برهنه را دوست همی‌دارم.
واژه‌های برهنه از جنس نور هستند و به انسان
امید می‌دهند.
امید، هدف، اراده، انگیزه، اشتیاق، الهام،
خلق، کشف، شهود،….
واژه‌های برهنه به ظاهر خام هستند اما با
تمرکز بر معنا و هدف آنها ویژگی‌های زیبایی
می‌توانیم به تنشان کنیم.

در واقع با به کارگیری آنها از بالقوه بودن
خارج نموده به بالفعل مبدل می‌کنیم.
تا به کار گرفته نشوند خاصیتشان بروز و
ظهور ندارد.
به ذهنمان اجازه ندهیم که واژه‌های برهنه
را در ما بِکُشد. بیایید واژه‌های برهنه را در
درونمان زنده کنیم. تن‌پوشهای دروغین را

از ایشان بِدَر آورده، خالص بودنشان که از
جنس نور هستند را باور بداریم.