به نام خدا ✍️✍️
همیشه به خودمان و به هم دلداری می‌دهیم.
سبز باشید، دلت بهاری باشد، غم نبینید ( که
جمله بسیار ناصحیحی‌ست)، همیشه اوضاع
گل و بلبل باشد و خیلی جملات مثبت دیگر….
لکن ما عمیق فکر نمی‌کنیم.
اگر همه چیز گل و بلبل باشد پس تلاش و
تحرک من کجا جا دارد؟
ابتدا باید با تلاشم درس و راهم را از
شرایط نامساعد پیدا کنم. بعد با تکنیک‌هایی
که خودم یا راهنمایی چند بلدِ راه خوبه، ولی
نهایت خودم هستم که باید خودم را در آن
شرایط سخت پیدا کنم.
کسی نمی‌تواند جای من باشد. همه چیز
آماده باشد پس من بیکار بنشینم و نگاه کنم؟
اینکه فسیل شدن است.
با توکل بر خدا راه‌ها یکی پس از دیگری
به ما می‌رسد. ما باید یاد بگیریم در اوج
زمستان دلمان بهاری باشد. در اوج ناملایمات
فکرمان را به کار اندازیم که چه کنیم.
ما باید از وقتی که هوای دل و ذهنمان
خوب است اندوخته کنیم برای روز مبادا که
البته همیشه به کار ما می‌آید. وقتی اندوخته
ذهنی داشته باشم نیروی جسمی‌ام هم تقویت
می‌شود.
لحظاتی غم به سراغم می‌آید ولی سریع
خودم را مدیریت می‌کنم و از آن بیرون می‌آیم
چرا که بذر شکوفایی از قبل در درون من
کاشته شده من با توجه و تمرکز بر او
تقویتش کرده، رشد می‌کند و به بار می‌نشیند.
سال‌ها که بگذرد من در می‌یابم که:
باید زمان‌هایی غمگین می‌شدم،
رنج می‌کشیدم،
تاریکی مطلق را پشت سر می‌گذاشتم
تا به نور و آگاهی برسم. بدون تلاش
آگاهانه صاحب نور نمی‌شوی. باران نور
که منتظرش هستی بارش ندارد.
باید ابرهای وجودت تیره و تاری را تجربه
کنند تا از دل آن رنگین کمان زیبا نمایان شود.
آیا من پای کوه بنشینم و هرچه از دشت لذت
ببرم، بدون رفتن سربالایی و صبوری در رنجی
که مسیر دارد به قله می‌رسم؟ از آن بالا همه چیز
دیدنی‌ست. شکوه و عظمت خدا و خلقت نمایان
است.
باید محدودیت‌هایی را بپذیرم.
در جاهایی بشکنم تا نور راه نفوذ پیدا کند.
زمان‌هایی گم شوم تا مسیرهای تازه‌ای سر
راهم سبز شود و تجربه کنم.
زمانی قدرت می‌یابم که در سکوت، تنهایی
و همه رنج‌ها محدودیت خود را احساس کنم.
قدرت خود را دریابید.
قدرت در درون شماست.
عصر زمستانی در دل بهار
1403/1/24
آخرین دیدگاه‌ها