به نام خدا ✍️✍️
کمی خودت را برای خودت کنار بگذار.
هوای خودت را داشته‌باش.
تو به غیر خودت کسی را نداری که به
تو کمک کند.
لحظاتی پیش می‌آید که خودت هم
خودت را نمی‌شناسی.
کمترین مانعی سر راهت قرار بگیرد،
کم می‌آوری.
توانت را جای دیگر خرج کرده‌ای.
مراقب باش تمام نشوی.
برای کمک نیازی نیست همه خودت
را در معرض نیستی و از همه‌ات مایه
بگذاری.
کمی برای روز‌های ابری که بارانی شوی.
به گاه روز‌های آفتابی، سایبان شوی.
بگذار بر شاخهٔ مهربانیَت، پرنده‌ای لانه
کند.
کمک کن دستان مِهر‌پرورت، خودت را
در آغوش بگیرد.
کلام رَوایِ تو، نوازشگر روح بلندت شود.
برای اینکه تمام نشوی، دو شاخهٔ ذهن و
دلت را به پریز هستی وصل کن.
بیا و خودت را بشناس.
عصر بارانی ۲۳ شهریور ۱۴۰۲