به نام خدا ✍️✍️
هیچگاه به تعریف و تمجید کسی خشنود نشو.
همیشه به ما گفتند: کاری رو انجام بده که مورد
تأیید دیگران هست.
فعلی را مرتکب نشوید که از شما انتقاد شود.
غافل از اینکه من به ساز دیگری کوک شوم که
دیگر من نیستم، آنها میشوند.
پس ودیعههای الهی که در درون من دست نخورده
هست بدرد چه وقتی میخورد.
بذر همه در درون من کاشته شده، بیخیال رهایش
کنم؟
من دیگر کامل گرا نیستم.
خودم تصمیم میگیرم.
فقط برای خوشنودی کسی حرف نمیزنم.
منتظر تأیید از جانب دیگران نیستم.
دیگران را هم قضاوت نمیکنم.
من انسانم و انسان اعتبار والایی پیش خدا دارد.
عزتی را که او بدهد برایم کافیست.
آدمها با حال خودشان ما را میسنجند.
دل به احوالات دیگران نبندید.
موتور محرکه اصلی برای شروع و اقدام در درون
خود ماست.
دیگران اگر برخورد درست را یاد بگیرند، هنر
کردهاند.
پدری امروز حالش خوش است از فرزندش تعریف
میکند، فردا بعللی حالش خوش نیست، همهٔ
حرفهای دیروزش را به باد فراموشی میسپارد.
دیروز بارقهٔ امید در فرزند میپروراند و امروز
نا امید از میدان بدرش میکند.
به آدمها و حرفهایشان دل نبندید.
آنها ما را با حال خودشان برآورد میکنند.
اعتبار و ارزشمندی خود را از درون خودتان بگیرید
نه از منابع بیرونی.
منابع بیرونی سرریز ندارند، بالاخره ته میکشند.
اما درون تو سرشار از زندگی، امید، اراده و …هست.
تا دیر نشده خود را و نیروی درونیات را دریاب.
۱۲ شهریور ۱۴۰۲
یک پاسخ
قبل از مطالعه این مقاله، مساله ای پیش آمده بود در باب مقایسه کردن موقعیت های افراد که ناخودآگاه مرا هم برد به دورانی که با جایگاه دیگران مقایسه میشدم اما سعی کردم پرونده اش را سریع تر ببندم. این خود ما هستیم که با افکار و باورها و رفتارمان خودمان را در دسترس دیگران قرار میدهیم تا ارزیابی کنید. ممنونم بابت مقاله خوبت افسانه جان.