به نام خدا ✍️✍️

« بنویسید تا عضله نوشتن‌تان قوی شود »
سبک زندگی امروزه ما را بر آن می دارد
که به سلامتی خود اهمیت دهیم.
اغلب تجربه رفتن به باشگاه یا سبک‌های
متفاوت کم کردن وزن را دارید.
علاوه بر اینکه جسم ما نیاز به توجه دارد
روح ما نیز می طلبد.
برای آرامش روح ورزش‌هایی انجام می دهیم.
آرام سازی ذهن، انواع تنفس‌ها، مدیتیشن‌ها.
بیایید با تمرین نوشتن، هر دو، جسم و روح را
تحت الشعاع قرار دهید.
فقط عضلات جسم ما بیمار نیستند، بلکه عضلات
نوشتن ما هم نیاز به تقویت دارد.
نیازی نیست فکر کنید که شما نویسنده هستید.
آیا ابتدا که باشگاه برای عضله سازی یا کم کردن
وزن می روید به قهرمان شدن فکر می کنید یا
در مدت کوتاهی ورزشکار حرفه ای می شوید؟
در شروع نوشتن، فقط به حرکات قلم روی صفحه
سفید تمرکز کنید.
از ابتدای صبح که هنوز چشمت به کسی نیوفتاده
و مشغول کار نشدی، آغاز کن.
اول صبح بعد بیداری، ذهن پاک است و کمتر
مقاومت می کند.
برای شروع هر کاری تا برای‌مان عادت شود، نیاز
به کمی صبوری داریم.
همینکه دگمه استارت را فشار دادیم، بیش از نیمی
از راه را رفته ایم.
در باشگاه بدنت عضلانی می شود.
عضو‌هایی که به اصلاحی نیاز دارند، حرکات
اصلاحی می خواهند.
لااقل چند ماه طول می کشد تا به روالی که
می خواهید برسید.
نوشتن هم نیاز به کمی صبوری دارد.
آرام آرام واژه ها از آرشیو ذهنت که سال‌هاست
تکان نخورده‌اند، زیر و رو می شوند و فرصت
بدهی بروی قلم می نشیند و صفحات کاغذی‌ات
را اعتبار می بخشد.
نگران نباشید. همه اهل نوشتن ابتدا با مقاومت
ذهن درگیر هستند.
قلم به دستت بنشیند کارهای روز خودت را،
شکرگزاری، خاطره نویسی، گپ و گفتی با
خودت را بنویس.
اوایل نوشتن، تمام محتویات ذهن انگار خالی
می‌شود و هیچ چیز برای نوشتن نداری، به
عبارتی واژه‌ها فرار کرده‌اند.
اما با هَست شدنِ واژه ها، تو حقِ آنها را از
گردنت گرفته‌ای و ادامه بده.
برای خودت سوال طرح کن و بعد جواب آنها
را بنویس.
اکر کلمه ها نبودند، ما چگونه با هم ارتباط به
این راحتی داشتیم، چطور ابراز وجود می‌کردیم.
پس ابتدایی ترین زمان صبح که همه خوابند تو
بیدار از زندگی دادن به واژه‌ها هستی.
یک ربع بنویس.
وقتی عادت شد آرام آرام زمان نوشتن را بیشتر
کن.
لذتی را که از نوشتن حاصل می شود، هیچ جای
دیگری نمی‌توانی بیابی.
خودتی و خودت.
کلمه های تلنبار شده ذهنت را به روی صفحه،
جان می دهی. اعتماد به نفست اوج می‌گیرد.
در اثر مداومت در نوشتن، عضله نوشتنت
قوی می‌شود و تو دِین خویش را به بخشی از
ذهنت ادا کرده ای.
ما به تک تک اعضای بدن‌مان تعهد داریم.
برای شروع نوشتن و اینکه بر مقاومت ذهن
غالب شوی، از صبح علی الطلوع قلم به‌دست
بگیر و از خاطره، برنامه روز، شکرگزاری از
تک تک وسیله‌های دور و برت، اعضای بدنت
مکتوب کن.
حرف و کلمه برای نوشتن زیاد داری، فقط
بنویس.
نوشتن آرامت می کند.
از روزمرگی‌های اضافه‌ات می‌کاهد.
نوشتن را به خود بیاموز و حقّ نوشتن را
ادا کن.
نوشتن را آسان بگیر تا ممکن شود چرا که
وقتی مهمّش می‌کنی، مشکل می‌شود.
منتظر پیدا شدن وقت نباش که ممکن است
مانع شود تا ایجاد.
لحظات، ثانیه‌ها، دقایق، روز‌ها و شبها
همه هدیه خدا هستند نه برای صرفن
گذشتن و رد شدن.
با نوشتن، بر لحظه‌های خویش آگاه هستید.
با نوشتن، احساس امنیت می‌کنید.
با نوشتن، اوقات شما پر‌برکت می گردد،
گویا وقت، اضافه می‌آوریم.
وقتی وقت برای خود می‌گذاریم، در واقع
زمان به ما بخشیده‌می‌شود.
نوشتن عاشق ما می‌‌شود و دیگر قلم از
انگشتان ما رها نمی‌شود.
بنویس و بنویس و …
۱۴۰۲/۵/۱۰