به نام خدا ✍️✍️

سکوت کالای لوکس ساده ای ست، بدون
هزینه می توانیم تجربه کرده و اختیار کنیم.
تجمل هست اما هر فصل عوض نمی شود.
بلکه با اختیار من تغییر می کند و به روز
می شود.

تجمل یک وقتهایی در دسترس نیست یا تا
به ما برسد، از مُد میوفتد.
با هر بار سکوت، چیز های جدیدی خلق
می شود چرا که ذهنت آرام می گیرد، افکار
نو با واژه های جدید به روی قلمت می نشینند.
در همه جا می توانیم سکوت را برای خود
اختیار کنیم.
زمانی که پله های خانه را بالا می رویم،
هنگامی که مشغول طبخ غذا هستیم،
و حتی در چرخه تنفسمان، دم و باز دم.
سکوت بهترین هدیه از جانب خداست.
هدیه ای که همیشه با ما و برای ماست.
کافی ست از بالقوه به بالفعل در آوریم.

سکوت هیچ است اما هیچی که پوچ نیست
بلکه همه چیز است.
ظاهر سکوت، ظلمت است اما نور در درونش
موج می زند و ما با پرداختن به سکوت، به
درون لایتناهی او نفوذ می کنیم.
سکوت همانند ستاره در دل شب است.
روح آدمی پهناور تر از آسمان است.

تا سکوت اختیار نکنی، افکارت به جنب و
جوش وادار نمی شوند.
سبب خلق ایده های نو، افق های جدید از
پسِ ناگفتنی ها نمی شوند.
سکوت را حس کنید.
سکوت آن صدفی ست که درّ ( ایده و خلاقیت )
در درون خود دارد و تا به آن نپردازی، پی
به وجود با ارزشش نمی بری.

با سکوت، نگرش تو با دیگران متفاوت می شود
چیزی را می بینی که دیگران از درکش عاجزند.
سکوت هیچ گاه قدیمی و کهنه نمی شود.
پرداختن به آن، نو آوری به همراه دارد.
هر دفعه که زیر نور آفتاب هستی و حسّت با
دفعه قبل فرق دارد، این را سکوت به تو هدیه
کرده است.

وقتی در سکوت قرار می گیری، ذهنت پر و بال
می گیرد.
شروع می کند به شادی.
اگر اهل نوشتن هستی، کلمات تند تند بر ذهنت
می نشینند، خود را به سوی قلم رها کرده، به
روی صفحه رژه می روند.
یادمان باشد هر کسی سکوت مخصوص به خود
دارد چرا که حس و نگرش ما با هم متفاوت هستند.
نقاشیی را تصور کنید.

آدمی از بالای صخره به پایین رها می شود.
صدایی به ظاهر از او نمی شنوید اما اگر سکوت
را تجربه کرده باشید، فریاد بلندش را می شنوید.
کاش بشود صدای پمپاژ قلب مان را درک کنیم.
کاش بشود خون جاری در رگ های مان را بشنویم.
کاش بشود با تک تک سلول ها و جوارح بدن مان
دوست شویم.
خدایا شکرت
غروب زیبای ۲۸ اردی بهشتِ اردی به عشق.