به نام خدا ✍️✍️
کلمات در حال بارش هستند و من تصمیم
گرفتم با آن ها جاری شوم.
احساس، زبان « روح » است.
فکر کردن به این جمله مرا آزار می دهد.
چرا که ما به جسم خود بیش از روح مان
توجه می کنیم.

درد و ضعف جسم را می بینیم اما از درد
و رنج روح غافلیم.
روح همان نور الهی ست.
روح ما از نور خدا تغذیه می کند.
پس از کلام، رفتار، احساس ما باید نور
تلألو کند.

جسم، کالبد روح است.
فریاد زدن، خشم گرفتن، کینه ورزیدن،
غم را صاحب خانه دل کردن، همه باعث
اذیت روح می شوند.
بیشتر ما احساساتمان بر نفسمان غالب است.
اگر کنترلی بر احساسمان نداشته باشیم، تیشه
به ریشه عزت نفسمان می زنیم.

هر گاه که روح خدشه دار شود، جسم یارای
مقاومت ندارد و از پا در می آید.
آرام آرام پژمرده می شود.
به روح مان بیش از پیش توجه کنیم.
روحتان الهی.
خدایا شکرت
شب ۲۳ ماه مبارک، شب قدر، قدری دیگر
به خودمان بی افزاییم.
۱۴۰۲/۱/۲۵