به نام خدا ✍️✍️
«« روح را در یابید »»
همانطور که جسم انسان به سه وعده
غذا در روز نیاز دارد، روح انسان هم
روزانه تغذیه طلب می کند.

شگفتا که نیاز جسم را درک می کنیم
و اجابت، اما نیاز روح را نادیده
می گیریم.
این بی اعتنایی صدمات جبران نا
پذیری بر روح و روان ما وارد می کند.
زمانی که بی اشتهایی و فقر مواد
مختلف به سراغمان می آید، بلافاصله
سراغ دکتر می رویم و تقاضای نسخه
داریم.

خیلی از خشم ها، کدورت ها، بیماری ها،
نشان از تخلیه نشدن ذهن است که روح
در آن جا دارد.
مطالعه کنیم و بنویسیم و باز هم بنویسیم.
نوشتن، معجزه می کند.

معجزهٔ آن را در نگاه، کلام، احساس و
رفتار خود مشاهده می کنید.
نوشتن، ما را در تعامل و ارتباط بهتر
و مثمر ثمر تر، ابتدا با خودمان و بعد
با دیگران قرار می دهد.
همان طور که غذا را هضم می کنید،
نوشتن را هم هضم کنید.

گاهی غذا را مز مزه می کنی، می چشی
و بعد می خوری.
در نوشتن هم گاهی قلمت، اتفاقی را
می چشد یا زمانی صحنه ای را به
تصورت در می آوری و پیش بینی
می کنی.

نوشتن، غذای فکر است.
انسان را از جهت ذهن، متناسب نگه
می دارد.

جسمتان را با ذهن خود هماهنگ کنید.
آن وقت آثارش، نمایان می شود.

می گویند، نوشته ها از چکش مؤثر ترند.
وقتی می نویسی، ستاره ای در انبار
ذهنت می درخشد و نوید ستاره های
دنباله دار را می دهد.

خدایا شکرت