به نام خدا ✍️✍️
هر کسی در فهم جهان خودش تنهاست.
همه هَستِ ما در کلام ما نمی گنجد.
خلاقیت خود را بروز دهید که فهم
جهان را بهتر درک می کنید.

در سکوت و تنهایی، درون مان، بروز
و ظهور می کند.
پایه هستی و نظم کائنات بر درون
همه موجودات استوار است.
بدون توجه به درون نمی توانی
به برون دست یابی.

تا خودت را نشناسی، به ظرفیت
و توانمندی های وجودت آگاه نشوی
هیچگاه، سال های سال هم بگذرد
نخواهی موفق و شاد پایدار باشی.
مگر نا پایدار و موقتی.

در شلوغی هم می توان سکوت داشت.
همه ورودی های ما نیاز به فیلتر دارند.
چشم هایت را به روی هر چه بیرون
می بینی، ببند.
گوش هایت را به هر چه می شنوی،
مثبتش بشنو.
هر چه به ذهنت می آید، بگذار عبور
کنند.

به همین راحتی.

سکوت معنایش خیلی ساده هست.
کافی ست کمی به خودت عادت بدهی.
بذر عادت های کوچک را در وجودت بکار.
آرام آرام بعد مدتی، نهادینه می شوند.

ریشه می دوانند، رشد کرده، بالنده می شوند.
تکرار، تمرین، مداومت.
« زمان » تنها دارایی توست.

پس دریاب، وقت و انرژی خود را
چگونه صرف می کنی.
نوشتن، ابزار بسیار خوب و مهمی در
دست یابی به سکوت هست.
خدایا شکرت
۱۴۰۲/۱/۸