به نام خدا ✍️✍️
در حیاط خانه مشغول قدم زدن بودم.
به اَفرا رسیدم.
تا چند روز پیش بی بَر و برگ بود.
اما حالا برای خودش، سبز شده است.
چه لذتی دارد رشد و جوانه زدن.
گیاهانی که با دستان ما کاشته شده
است.
ایامی پر از برگ بود.
گاهی به واسطه تغییر، همه
برگ هایش از او جدا می شوند.
زمان هایی بی بَر و برگ می شود.
اما خوب می داند که رشد، نیاز به
تغییر و از دست دادن دارد.
می داند که چون ریشه اش سالم
است، به موقع از نور و آب کافی
بهره می برد، رشد میکند و بالنده
می شود.
انسان از طبیعت، تغییر را می آموزد.
زمان هایی باید برای رشد، وابستگی
هایت را رها کنی.
چون ریشه داری باز صاحب رشد
می شوی و موهبت های نو به تو
هدیه می شود.
این خاصیت صبوری و رشد است.
ریشه های جدیدی از نو می دوانی.
کمالات تازه ای از تو بروز و ظهور می کند.
فصل ها تکرار می شوند، تغییر می کنند
تا انسان تکرار و تغییر را بیآموزد.
امید دارم سال جدیدبرای مان، سالی
سرشار از هوش و ذکاوت پر بار در
جهت رشد و تعالی مان باشد.
خدایا شکرت
۱۴۰۲/۱/۳
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
آخرین دیدگاهها