به نام خدا ✍️✍️✍️✍️✍️

آنگاه که حرف ها کنار هم قرار می گیرند، به دلخواه قلم از جا بلند شده و با نظم خاصی چیده می شوند، کلمات جان می گیرند و به تپ و تاپ در می آیند. آن وقت روح به کلمات وارد می شود و جان تازه ای از جنس معنویت به آن می بخشد. کلمات با هم تبادل نظر می کنند و جملات که دنیایی در آن نهفته است رقم می خورند. گویا جنینی که در درون پرورش یافته بود، به دنیا می آید و رشد آغاز می شود. رشدی که با خلاقیت هم آغوش است. نوشتن کار خود را کرده است. بعضی لغات، سکوت را می آموزند، دیگری تو را به تحرک وا می دارد، گاهن یکی تو را میخکوب می کند و دیگری اسپند رو آتشت. قلمت، باشگاهش ترک نشود و همیشه خود را گرم نگه دارد، عضله اش قوی شده، راه را به تو نشان خواهد داد. هر روز خلاق تر از قبل خواهد شد.

۱۴۰۱/۹/۲۰