به نام خدا ✍️✍️✍️

همه ما در درون خود، سایه هایی داریم. تا با این سایه ها، آشنا نشویم و آگاهی پیدا نکنیم، یک کشمکشی در درون خود داریم. سایه هایی مثل: مرد بودن یعنی خشن بودن، پس مردیت در سایه روان طرف، مخفی می شود. کودکی که در خانواده اجازه صحبت ندارد، افکارش در کودکی نگهش می دارد. فردی که پیش بزرگتر فرصت اعتراض ندارد، پس حرفهایش را در درونش خفه می شود. همه اینها برای این است که به دیگران احترام بگذارد به سنگینی بی احترامی به خودش. « با سایه خودمان، در واقع خود مخفی خودمان، آشتی کنیم و بپذیریم، فرار نکنیم. » با نوشتن، خود واقعی مان مکتوب می شود. اگر به خودمان، فرصت بازیابی ندهیم و در پی نا پدید کردنش باشیم، هیچ عمق و ریشه ای در وجود ما نمی ماند. البته نمی خواهیم، سایه ما، ما را کنترل کند، بلکه می خواهیم این دو را به هم پیوند بزنیم. چیز های با ارزشی در سایه ما وجود دارند. یک سری ترسها در درون ما، باعث می شود، زمانی که جایز نیست، پرخاشگر می شویم و شروع می کنیم به بروز خشم نهفته. و آنجا که باید خشم داشته باشیم، سکوت پیشه می کنیم. خیلیها ممکن است از خصلتهایی که در درونشان، نهفته است، بی خبر باشند. لکن خودشناسی و شناخت ظرفیت وجودی خودمان، ما را به خودمان می شناساند. « سایه هایمان را بشناسیم و بپذیریم » خدایا شکرت ۱۴۰۱/۶/۳۰